De week waar we een heel jaar naartoe hebben gewerkt is voorbij. Op woensdag 21 november zijn we vertrokken naar Brazilië voor het grootste kartevenement van de Rotax, de Grand Finals. Hier komen de beste rijders van over de hele wereld bij elkaar om te strijden voor de wereldtitel. Op vrijdag 23 november zijn we naar de kartbaan toe gereden om te kijken of de weg makkelijk te vinden was en toen we daar aan kwamen was er de mogelijkheid om alvast met een huurkart de baan te verkennen. En wat voor een baan! Technische stukken, korte bochten en een enorm hoogteverschil! De layout was echt ontzettend gaaf! De overige dagen hebben we wat in het plaatsje Joao Pessao, waar we verbleven, rond gelopen en wat op het strand gelegen, want in Brazilië was het elke dag 30 graden.
Op zaterdag 24 november begonnen de Grand Finals, deze dag moest ik mezelf inschrijven en al mijn kleding, overal en helm laten keuren. Helaas was de rij een stuk langer dan we hoopte, dus we hebben ongeveer 2 á 3 uur in de rij gestaan. De volgende dag stond in het teken van de kart ophalen en klaarmaken. En wat een mooi plaatje is dat! Op het rechte stuk stonden alle karts voor alle rijders op een rij, of te wel 360 kart bij elkaar! Per klasse werd je naar voren geroepen, de organisatie scande je pasje en daarmee kwam er een cijfer tevoorschijn, mijn kart was nummer 50. Deze moest je op gaan halen en daarna naar de grote tent brengen. Hier stonden alle rijders van alle landen en klassen bij elkaar. Naast de kart, moest ook de gereedschapskist en het lood voor aan de kart opgehaald worden. Maar ook de stoel passen en uitzoeken moest gebeuren. Alle spullen bij elkaar? Toen konden we beginnen om de kart op te bouwen. Stoel erin en alles op mijn wensen maken. Na een paar uur was de kart klaar voor de volgende dag! 
Op maandag 26 en dinsdag 27 november stonden de vrije trainingen gepland, drie sessies per dag. Het trainen in de simulator een week eerder en de training in de huurkart hadden me goed geholpen, want de baan had ik snel onder de knie. Wat kleine aanpassingen hier en daar, maar al snel zagen de rondetijden er goed uit. Op woensdag stond er eerst nog één vrije training op de planning en daarna de kwalificatie en al één kwalificatie heat. De kwalificatie werd spannend. Je krijgt dan nieuwe banden, maar de andere dagen heb je daar nooit op kunnen trainen. Deze kreeg je namelijk de eerste dag tijdens de eerste sessie, maar dan kun je nog niks uitproberen. Helaas verliep de kwalificatie niet zoals ik gehoopt had en de tijd viel flink tegen. En in zo’n groot, sterk veld is dat niet handig. Bij alle kwalificatie heats die daarna volgde, drie in totaal, werd de startpositie bepaald door de kwalificatie. Dit betekende voor mij dat ik elke heat op P30 moest beginnen. Flink gas geven werd dat dus! En dat meteen dezelfde dag nog, want na de kwalificatie stond al de eerste heat (C+D) op de planning. En dat lukte goed, de start ging prima, achteraan moet je toch wat voorzichtiger zijn omdat daar nogal eens wat gebeurd. Ik kwam goed door de eerste bochten heen en de snelheid zat er meteen erg goed in! Hier en daar zag ik rijders met elkaar vechten en af en toe eens van de baan af schieten en ook zelf inhalen ging deze heat erg goed. Ik kon de rijders snel voorbij steken en weer verder gaan naar de volgende. De laatste ronde was nog even erg spannend, want een rijder achter mij kwam wel heel erg dichtbij, maar ik ben er voor gebleven. En zo ben ik de eerste heat van een 30e plaats naar de 19e positie gereden! En later, door wat straffen, ben ik opgeschoven naar een 17e plaats. Donderdag was het tijd voor de andere twee kwalificatie heats, maar eerst nog een warming-up in de ochtend. Niet te veel rondes, want met deze banden zou ik alle wedstrijden nog moeten rijden. Heat 2 (B+D) had ook weer een gemiddelde start, maar wel weer zonder kleerscheuren door de eerste paar rondes heen. De snelheid zat er in deze heat goed in, het inhalen was nu wel wat lastiger. Er rijden natuurlijk alleen maar kampioenen mee, dus dat is wel wat lastiger. Ik kon terug rijden naar een P25, dat was wel een beetje teleurstellend, maar mijn ronde tijden waren hetzelfde als de rijders rond de top 6! Ook weer door een 
straf van andere, schoof ik toch nog een plekje op. Eenmaal terug bij de tent kreeg ik een berichtje op mijn telefoon, alles ging via de Rotax App, dat ik me moest melden bij de stewards voor ‘causing a collision’. Ik wist niet wat ik gedaan moest hebben, maar ik ging me toch maar even netjes melden. Even later zat ik bij de Stewards en zeiden ze dat nummer 440 had gemeld dat ik hem van de baan had geduwd tijdens heat 2. Ze hadden er gelukkig beeldmateriaal van, dus deze werd getoond, de steward hadden het ook nog niet gezien. Gelukkig konden de stewards er zelf mee lachen toen ze het filmpje zagen. Ik haalde kart 440 netjes in, zonder hem ook maar misschien aan te raken. Dus binnen 2 minuten stond ik weer buiten, zonder straf. Aan het einde van de dag was het tijd voor de laatste heat (A+D). Zoveel geluk ik met de start had tijdens de eerste twee wedstrijden, had ik nu helaas niet meer. In de derde bocht werd de hele baan geblokkeerd door +- 5 karts die met elkaar waren gecrasht en ik kon er niet meer omheen en botste dus in hun. Ik kon als laatste wegkomen en mijn klikbumper zat in. Toch ben ik blijven rijden, want elke plaats is meegenomen en met een groot veld als dit vallen er altijd nog wat rijders uit tijdens de race of in de gevechten met elkaar. Ik finishte deze race als 29e, maar omdat mijn eigen bumper in zat, ben ik officieel 30e geworden. 
Met deze laatste heat werd een plek in de finale erg lastig. De drie kwalificatie heats werden namelijk bij elkaar opgeteld en dat bepaalde de startpositie voor de pre-finale. Om vervolgens te bepalen wie er in de finale zouden staan, werden de uitslagen van de heats en de pre-finale bij elkaar opgeteld. In totaal was er voor 36 van de 72 rijders plaats voor de finale.
De vrijdag was een korte dag, alleen een warming-up, waarbij ik natuurlijk maar weer twee rondjes reed en de pre-finale. Ik stond in pre finale B en moest starten vanaf een P24. De start was erg verwarrend. We hebben namelijk een rollende start, de rode lampen staan dan aan. Is de start goed, dan gaan de rode lampen uit. Is het een valse start, dan blijven de rode lampen aan en gaat er ernaast een oranje lamp knipperen. Bij deze start bleven de rode lampen aan, maar er ging geen oranje lamp knipperen. Dus of het nu een goede start was of een valse, ik had geen idee? Dus toch maar door rijden, omdat iedereen dat doet, maar hierdoor had ik niet echt een super start en viel ik een paar plekken terug. Ik vocht me daarna weer wat naar voren. Waar ik zeker achter ben gekomen, is dat er wat verder achteraan in het veld tijdens een pre-finale erg hard wordt gereden. Dus nadat ik wat plekken had gewonnen, kreeg ik wee
r een tik op mijn achterbumper en viel er weer een paar terug. En zo ging het eigenlijk de hele pre-finale door, echt naar voren rijden was deze race erg lastig. Maar ik heb wel erg veel geleerd van deze race, de kart op de baan houden, terug vechten en non-stop gefocust blijven. Ik finishte de pre-finale uiteindelijk op dezelfde plaats als waar ik begonnen was, maar weer door een klikbumper die nu bij iemand anders in was gegaan, nog een plaatsje opgeschoven. Helaas was dit niet voldoende om de finale te halen en ben ik in totaal 48e geworden van de 72 rijders.
Na deze race moest de kart weer afgebouwd worden. Benzine terug inleveren, de stoel eruit halen, even de kart poetsen en de achter bumper die kapot was gegaan repareren. Daarna moet je de kart terug inleveren bij de leverancier, wij reden met een Birel. Gelukkig was bij ons de rij niet lang. Alles wordt gecontroleerd of het niet kapot is en de kart gaat als laatste op de richtbank om te kijken of deze niet krom is. Gelukkig was bij mijn kart niks aan de hand en kreeg ik zelfs een compliment dat ie er nog erg goed uitzag. Als laatste moest ik wel alle spullen inleveren, ookal waren ze kapot, dit betekende dat ik de twee voorbumpers in kon leveren. Dit moest omdat de BTW voor Brazilië anders heel hoog zou zijn, dus alles was tijdelijk geïmporteerd en moest dus ook weer mee terug. 
Het was een hele bijzondere week. Helaas heb ik het doel waarmee we kwamen, de finale halen, niet kunnen bereiken. Toch heb ik erg genoten van deze week, want het is toch echt wel een heel bijzonder evenement. En ook heb ik erg veel geleerd deze week. Constant rijden met 36 man in het veld, die allemaal in hun eigen land kampioen zijn geworden, dat is wel even wat anders. En dat ook nog als enige dame in de DD2, want ik heb er verder geen gespot. Er waren sowieso niet veel dames, van de 360 rijders waren en in totaal maar vijf! We kijken allemaal terug op een mooi seizoen met een hele mooie afsluiter. Ik wil mijn ouders, monteurs en sponsors bedanken. We gaan nu even een winterstop houden en dan ga ik volgend jaar weer knallen!